Ο Πόλεμος της Ουάσιγκτον εναντίον της Ρωσίας και η 5η φάλαγγα

Ο Πόλεμος της Ουάσιγκτον εναντίον της Ρωσίας και η 5η φάλαγγα

Οι ρωσικές κυβερνήσεις εμπιστεύτηκαν τη Δύση και το αποτέλεσμα της ευπιστίας της ήταν να μπορέσει η Δύση να εξαγοράσει πολλούς συμμάχους στους κύκλους της ρωσικής ελίτ. Αν καταφέρουν να ελέγξουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οι κύκλοι αυτοί είναι ικανοί να δολοφονήσουν τον Πούτιν και να επιχειρήσουν πραξικόπημα.

Οι νέες κυρώσεις κατά της Ρωσίας που ανακοίνωσε η Ουάσιγκτον και η Ευρώπη δεν είναι απλώς οικονομικά μέτρα. Θα με εξέπληττε αν το ρωσικό πετρέλαιο και η στρατιωτική βιομηχανία εξαρτώντο από τις ευρωπαϊκές κεφαλαιαγορές με ουσιαστικό τρόπο. Μια τέτοια εξάρτηση θα έδειχνε αποτυχία της ρωσικής στρατηγικής σκέψης. Οι ρωσικές εταιρείες μπορούν να εξασφαλίσουν επαρκή χρηματοδότηση από ρωσικές τράπεζες ή από την ρωσική κυβέρνηση. Ακόμα κι αν απαιτηθούν ξένα δάνεια η Ρωσία μπορεί να δανειστεί από την Κίνα.

Αν, πάλι, κάποιες κρίσιμες ρωσικές βιομηχανίες εξαρτώνται από τις ευρωπαϊκές κεφαλαιαγορές, οι κυρώσεις θα βοηθήσουν τη Ρωσία, βάζοντας ένα τέλος σε αυτή την εξουθενωτική εξάρτηση. Η Ρωσία δεν πρέπει να εξαρτάται από την Δύση με οποιονδήποτε τρόπο.

Το πραγματικό ερώτημα είναι ο σκοπός των κυρώσεων. Το συμπέρασμά μου είναι ότι ο σκοπός των κυρώσεων είναι να διακόψουν και να υπονομεύσουν τις οικονομικές και πολιτικές σχέσεις της Ευρώπης με τη Ρωσία. Όταν, όμως, οι διεθνείς σχέσεις υπονομεύονται σκοπίμως, το αποτέλεσμα μπορεί να είναι και ο πόλεμος. Η Ουάσιγκτον θα συνεχίσει να πιέζει για κυρώσεις κατά της Ρωσίας έως ότου η Ρωσία δείξει στην Ευρώπη ότι θα υπάρξει βαρύ κόστος για όσους λειτουργούν ως εργαλεία της Ουάσιγκτον.

Η Ρωσία πρέπει να σπάσει αυτή την διαδικασία των ολοένα και περισσότερο κυρώσεων προκειμένου να αποτρέψει κάθε προσπάθεια για πόλεμο. Κατά τη γνώμη μου, αυτό είναι εύκολο για τη Ρωσία. Μπορεί να πει στην Ευρώπη ότι αφού δεν σας αρέσουν οι πετρελαϊκές εταιρείες μας, δεν πρέπει να σας αρέσει κι η εταιρεία φυσικού αερίου μας, οπότε κλείνουμε τις στρόφιγγες του φυσικού αερίου.

Ή η Ρωσία μπορεί να πει στην Ευρώπη, «δεν πουλάμε φυσικό αέριο σε μέλη του ΝΑΤΟ», ή ότι «θα συνεχίσουμε να σας πουλάμε φυσικό αέριο, αλλά θα πρέπει να πληρώνετε σε ρούβλια, όχι σε δολάρια». Αυτό θα έχει το πρόσθετο πλεονέκτημα της αύξησης της ζήτησης για ρούβλια στις αγορές συναλλάγματος, δυσχεραίνοντας έτσι τους κερδοσκόπους και την αμερικανική κυβέρνηση να υποτιμήσει το ρούβλι.

Ο πραγματικός κίνδυνος για τη Ρωσία είναι η συνέχιση των χαμηλών τόνων και η μέτρια αντίδραση στις κυρώσεις. Η στάση αυτή ενθαρρύνει την επιβολή περισσότερων κυρώσεων. Για να σταματήσουν οι κυρώσεις, η Ρωσία πρέπει να δείξει στην Ευρώπη ότι οι κυρώσεις θα έχουν σοβαρό κόστος γι’ αυτήν.

Μια αποφασιστική ρωσική απάντηση στην Ουάσιγκτον θα ήταν να σταματήσουν να της πωλούν ρωσικές μηχανές πυραύλων από τις οποίες εξαρτάται το δορυφορικό πρόγραμμα των ΗΠΑ. Έτσι θα άφηνε τους δορυφόρους των ΗΠΑ χωρίς πυραύλους μεταφοράς για έξι χρόνια, μεταξύ 2016 και 2022.

Ενδεχομένως η ρωσική κυβέρνηση να ανησυχεί για την απώλεια των εσόδων από τις πωλήσεις φυσικού αερίου και πυραύλων. Ωστόσο, η Ευρώπη δεν μπορεί να κάνει χωρίς το φυσικό αέριο και σύντομα θα αποσυρθεί από τις κυρώσεις, έτσι τα έσοδα του φυσικού αερίου δεν θα χαθούν. Οι Αμερικανοί θα αναπτύξουν τους δικούς τους πυραύλους μεταφοράς ούτως ή άλλως, οπότε οι ρωσικές πωλήσεις πυραύλων στις ΗΠΑ το πολύ να διαρκέσουν για άλλα 6 χρόνια. 

Αλλά η μείωση του δορυφορικού προγράμματος των ΗΠΑ για έξι χρόνια θα ήταν μεγάλη ανακούφιση για ολόκληρο τον κόσμο...που δεν θα τον κατασκόπευαν οι αμερικανικοί δορυφόροι. Θα δυσχέραινε επίσης μια αμερικανική στρατιωτική επίθεση εναντίον της Ρωσίας κατά τη διάρκεια της περιόδου αυτής.

Ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν και η κυβέρνησή του κράτησαν πολύ χαμηλούς τόνους στην αντιμετώπιση των κυρώσεων και στο γεγονός ότι η Ουάσιγκτον συνεχίζει να προκαλεί τη Ρωσία στην Ουκρανία. Η χαμηλών τόνων συμπεριφορά της Ρωσίας ίσως μπορεί να γίνει κατανοητή σαν στρατηγική για την αποτροπή της χρησιμοποίησης της Ευρώπης από την Ουάσιγκτον εναντίον της, παρουσιάζοντας ένα μη απειλητικό πρόσωπο στην Ευρώπη. Ωστόσο, μια άλλη εξήγηση είναι η παρουσία στο εσωτερικό της Ρωσίας μιας πέμπτης φάλαγγας που εκπροσωπεί τα συμφέροντα της Ουάσιγκτον και περιορίζει την εξουσία της ρωσικής κυβέρνησης.

Ο μία ομάδα αποτελείται από τους υπέρμαχους της Ευρασιατικής Εθνικής Κυριαρχίας, αυτούς που στηρίζουν τον Πούτιν και η άλλη από τους υπέρμαχους της Ενσωμάτωσης στην Ατλαντική δύναμη, δηλ. την πέμπτη φάλαγγα που απεργάζεται την ενσωμάτωση της Ρωσίας στην Ε.Ε. υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ ή, εναλλακτικά, βοηθά την Ουάσιγκτον να διασπάσει τη ρωσική Ομοσπονδία σε πολλές πιο αδύναμες χώρες που δεν θα είναι σε θέση να περιορίσουν την κυριαρχία της Ουάσιγκτον. [http://vineyardsaker.blogspot.com.br/2014/09/strelkov-from-swimming-with-piranhas-to.html]

Οι υπέρμαχοι της Ενσωμάτωσης στην Ατλαντική δύναμη στη Ρωσία συμφωνούν με την Ουάσιγκτον στο δόγμα Μπρεζίνσκι και Γούλφοβιτς, αντίστοιχα. Σ’ αυτά τα δύο δόγματα βασίζεται η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Αυτά ορίζουν τον στόχο της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ ως προς την πρόληψη της ανάπτυξης άλλων χωρών, όπως η Ρωσία και η Κίνα, που θα μπορούσαν να περιορίσουν την ηγεμονία της.

 Η πέμπτη φάλαγγα της Ουάσιγκτον δεν είναι σίγουρο ότι θα επικρατήσει  στην Μόσχα, ωστόσο, η Ουάσιγκτον μπορεί να υπολογίζει στις αντιπαλότητες που προκαλούν διαφωνίες εντός του στρατοπέδου της Ευρασιατικής Εθνικής Κυριαρχίας απέναντι στην αντίδραση χαμηλών τόνων του Πούτιν στις δυτικές προκλήσεις. Η Ρωσία, πιστεύοντας ότι ο Ψυχρός Πόλεμος τελείωσε με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, ανοίχτηκε στην Δύση. Οι ρωσικές κυβερνήσεις εμπιστεύτηκαν τη Δύση και το αποτέλεσμα της ευπιστίας της ήταν να μπορέσει η Δύση να εξαγοράσει πολλούς συμμάχους στους κύκλους της ρωσικής ελίτ. Αν καταφέρουν να ελέγξουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οι κύκλοι αυτοί είναι ικανοί να δολοφονήσουν τον Πούτιν και να επιχειρήσουν πραξικόπημα.

Κάποιος θα σκεπτόταν ότι πλέον η κυβέρνηση Πούτιν θα είχε αναγνωρίσει τον κίνδυνο και θα είχε συλλάβει τα βασικά πρόσωπα της πέμπτης φάλαγγας, θα τους είχε δικάσει και εκτελέσει για προδοσία, ώστε η Ρωσία να μπορεί να αντιμετωπίσει ενωμένη την δυτική απειλή. Αν ο Πούτιν δεν κάνει αυτό το βήμα, αυτό θα σημαίνει είτε ότι δεν αναγνωρίζει την έκταση της απειλής ή ότι η κυβέρνησή του δεν έχει την δύναμη να προστατεύσει τη Ρωσία από την εσωτερική απειλή.

Είναι σαφές ότι ο Πούτιν δεν κατάφερε να μειώσει τα πλήγματα που υφίσταται η κυβέρνησή του από την προπαγάνδα και την οικονομική επίθεση της Δύσης αρνούμενος να υπερασπιστεί την περιοχή του Ντόνμπας από την ουκρανική επίθεση και πιέζοντας την Δημοκρατία του Ντόνετσκ για κατάπαυση του πυρός, όταν οι στρατιωτικές δυνάμεις της ήταν στα πρόθυρα μιας σημαντικής νίκης επί του διαλυόμενου ουκρανικού στρατού. Το μόνο που πέτυχε ο Πούτιν ήταν να δεχθεί την κριτική των υποστηρικτών του για προδοσία των Ρώσων στην ανατολική και νότια Ουκρανία.

Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί και οι ελίτ ελέγχονται τόσο πολύ από την Ουάσιγκτον που ο Πούτιν έχει ελάχιστες πιθανότητες να «ρίξει» την Ευρώπη με μια επίδειξη καλής θέλησης εκ μέρους της Ρωσίας. Δεν πίστεψα ποτέ ότι μπορούσε να λειτουργήσει η στρατηγική αυτή, αν και θα χαιρόμουν αν συνέβαινε. Μόνο η άμεση απειλή στέρησης της ενέργειας από την Ευρώπη μπορεί ίσως να διαμορφώσει στο εσωτερικό της μια εξωτερική πολιτική που δεν θα εξαρτάται από την Ουάσιγκτον.

Δεν νομίζω ότι η Ευρώπη μπορεί να επιβιώσει αν σταματήσει η ροή του ρωσικού φυσικού αερίου. Η Ευρώπη μετά από κάτι τέτοιο θα εγκατέλειπε τις κυρώσεις, προκειμένου να εξασφαλιστεί η ροή του αερίου. Αν η επιρροή της Ουάσιγκτον στην Ευρώπη είναι τόσο ισχυρή ώστε να είναι διατεθειμένη να υπομείνει μια σημαντική διαταραχή του ενεργειακού εφοδιασμού της ως τίμημα της υποτέλειάς της, η Ρωσία θα καταλάβει ότι πρέπει να σταματήσει τις μάταιες διπλωματικές της προσπάθειες και να προετοιμαστεί για πόλεμο. Αν η Κίνα μείνει αμέτοχη, ο επόμενος στόχος θα είναι αυτή και θα έχει την ίδια μεταχείριση.

Η Ουάσιγκτον προτίθεται να νικήσει και τις δύο χώρες, είτε μέσω της εσωτερικής διχόνοιας ή μέσω του πολέμου.

Τίποτα απ’ όσα είπε ο Ομπάμα και κάθε μέλος της κυβέρνησής του ή οποιαδήποτε ισχυρή φωνή στο Κογκρέσο δεν σηματοδοτεί καμία υποχώρηση στο σχέδιο της Ουάσιγκτον για ηγεμονία σε όλο τον κόσμο.

Η οικονομία των ΗΠΑ εξαρτάται πλέον από τις λεηλασίες και το πλιάτσικο, και η ηγεμονία της Ουάσιγκτον είναι απαραίτητη σ’ αυτήν την διεφθαρμένη μορφή του καπιταλισμού.

[Πηγή: Του Paul Craig Roberts, 14/9/2014, http://www.paulcraigroberts.org/2014/09/14/washingtons-war-russia-paul-craig-roberts-2/] 

[Δημοσιεύθηκε στο Hellenic Nexus τ.89, Οκτώβριος 2014]