Το Επιστημονικό Matrix της Νέας Τάξης

Το Επιστημονικό Matrix της Νέας Τάξης

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

Η λέξη «επιστήμη», όπως επικράτησε στον δυτικό πολιτισμό που την αποθέωσε, προέρχεται από την λατινική λέξη «scientia», που σημαίνει «γνωρίζω». Επιστημολογία είναι η μελέτη της φύσης και της προέλευσης της γνώσης.

Η ταύτιση της επιστήμης με τις κυρίαρχες και εκμεταλλεύτριες τάξεις που άρχισε με την εμφάνιση των πρώτων αστικών οικισμών πριν από 5.000 χρόνια, σύμφωνα με την επίσημη χρονολόγηση, δημιούργησε εξ αρχής μια βαθιά καχυποψία στα μυαλά των απλών ανθρώπων, που έβλεπαν τους ασχολούμενους με τις ιδέες που αποτέλεσαν την βάση της επιστήμης σαν μάγους, ικανούς να προκαλούν απεριόριστα δεινά.

Το λαϊκό αυτό αίσθημα διατηρήθηκε για αιώνες, μέχρι το τέλος της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, όταν οι χωρικοί και οι εργαζόμενες τάξεις των πόλεων ταύτιζαν τους φυσικούς φιλοσόφους, πρόδρομους των επιστημόνων, με τα συμφέροντα των μισητών αυτοκρατόρων και της ανώτερης τάξης.

Ακόμα και στην Ύστερη Αναγέννηση, που εκδηλώθηκε η πρώτη προσπάθεια να δημιουργηθεί μια νέα πειραματική επιστήμη, μπορούμε να δούμε τα ίδια αισθήματα στις λαϊκές αντιδράσεις.

Μετά την βιομηχανική επανάσταση ο λαός συνέχιζε, συχνά ντοπαρισμένος από την θρησκεία, να αντιδρά καταστρέφοντας τις πρώτες μηχανές, οι κεφαλαιοκράτες, όμως, χρησιμοποίησαν την επιστήμη με όλη τους την καρδιά αφού αυτή, δια των τεχνολογικών καινοτομιών, βοηθούσε στην αύξηση των κερδών τους.

Οι διαδοχικές νίκες της υλιστικής επιστήμης τον 19^ο και 20^ο αιώνα, κυρίως στην υπηρεσία του κέρδους, την έκαναν να ενυπάρχει όλο και περισσότερο σε όλες τις πτυχές της σύγχρονης ζωής και κυρίως στις συγκρούσεις και τις ελπίδες της εποχής μας.

Όπως φαίνεται, όμως, η ιδέα της προόδου, χάρη στις αλλαγές που φέρνουν οι επιστημονικές εφαρμογές, έχει σχεδόν ξεθυμάνει στις αρχές του 21^ου αιώνα, καθώς η δύναμη της επιστήμης στα χέρια των λίγων και ισχυρών περισσότερο απειλεί πλέον τον πολιτισμό παρά εξασφαλίζει αδιάκοπη ευημερία και ειρήνη.

Η λυτρωτική ιδέα για την επιστήμη, όπως την οραματίστηκαν κάποια εκλεκτά πνεύματα του Διαφωτισμού, έχει δώσει την θέση της στα δυστοπικά σενάρια για το μέλλον.

Τώρα, ο καζινο-καπιταλισμός, τεράστια αναπτυγμένος και χωρίς αντίπαλο δέος, έχει απλώσει την κυριαρχία του σε όλο τον πλανήτη, φέρνοντας τα πράγματα στα όρια τους. Τόσο οι ανθρώπινες κοινωνίες όσο και το φυσικό περιβάλλον κακοποιούνται, οι τοπικές κοινότητες και τα έθνη-κράτη αποδομούνται, τα σύνορα καταλύονται από την παγκόσμια ροή κεφαλαίου, εργασίας και πληροφορίας.

Η πορεία των εξελίξεων θέτει όλο και πιο επίμονα το δίλημμα: η επιστήμη μάς απελευθερώνει ή μάς σκλαβώνει; Γιατί η επιστήμη έχει την ικανότητα τόσο για το ένα όσο και για το άλλο. Εξ αιτίας αυτού, η επιστήμη είναι κατά έναν τρόπο «πειραγμένη» από τις ελίτ που επιδιώκουν να την ελέγξουν με το σκεπτικό: χρησιμοποίησε ό,τι είναι χρήσιμο, αλλά περιόρισε ό,τι είναι «επικίνδυνο» για την εξουσία.

Ο Άλντους Χάξλεϋ έγραψε στο γνωστό, προφητικό μυθιστόρημά του, ότι η ουσία του Θαυμαστού, Καινούργιου Κόσμου (1932) δεν είναι η ίδια η επιστήμη, αλλά το πώς η επιστήμη επηρεάζει τον κόσμο. Η τεχνολογική φουτουριστική κοινωνία που περιγράφει είναι ένας κόσμος όπου ελέγχονται επιστημονικά ακόμα και οι παρορμήσεις, τα συναισθήματα και οι σκέψεις των ανθρώπων.

Όταν στα μέσα του περασμένου Δεκέμβρη (13/12/2013) η Αμερικανίδα αστρονόμος Carol Ambruster βρέθηκε νεκρή, μαχαιρωμένη πολλές φορές, στο διαμέρισμά της στην Φιλαδέλφεια, αναβίωσαν οι εικασίες για τους περίεργους ξαφνικούς θανάτους αστρονόμων και επιστημόνων σε όλο τον κόσμο.

Η Ambruster, καθηγήτρια στο τμήμα αστρονομίας και αστροφυσικής στην Villanova, ήταν ειδική στους υπερκαινοφανείς αστέρες, γνωστούς και ως σουπερνόβα. Ο όρος αναφέρεται στις εκρήξεις που παράγουν εξαιρετικά φωτεινά αντικείμενα, αποτελούμενα από πλάσμα (ιονισμένη ύλη), όταν καταρρέουν. Οι εκρήξεις σουπερνόβα είναι η κύρια πηγή όλων των βαρύτερων του οξυγόνου στοιχείων και η μοναδική πηγή πολλών σημαντικών στοιχείων. Για παράδειγμα, όλο το ασβέστιο στα οστά μας και όλος ο σίδηρος του οργανισμού παρήχθησαν πριν εκατομμύρια χρόνια σε κάποια έκρηξη σουπερνόβα.

Η Αμερικανίδα αστρονόμος ασχολείτο με τα αποτελέσματα του σουπερνόβα 1987Α για την Γη και συνήθιζε να μελετά σχηματισμούς λίθων στο New Mexico, οι οποίοι λέγεται ότι συνδέονται με την αρχαία αστρονομία, όπως αυτοί του μεγαλιθικού μνημείου του Στόουνχεντς στην Βρετανία. Το περίεργο είναι ότι στις 6 Δεκεμβρίου εμφανίστηκε ένα άρθρο στο collective-evolution.com, που συνέδεε την κοσμική ακτινοβολία από τον συγκεκριμένο σουπερνόβα με την πορεία του ανθρώπινου DNA.

Η υπόνοια για απόκρυψη των πληροφοριών που έχουν σχέση με την επίπτωση της επιστημονικής έρευνας στην ανθρωπότητα τροφοδοτεί συνεχώς την καχυποψία και την δυσπιστία στο κοινό, που μπορεί να είναι και υπερβολική κάποιες φορές. Άλλωστε το διαδίκτυο βρίθει από ανάλογα θέματα και ιστότοπους. Παρόμοια σχόλια ακολούθησαν τον ξαφνικό θάνατο του επικεφαλής του Ναυτικού Αστεροσκοπείου των ΗΠΑ στην Ουάσιγκτων, Robert S. Harrington, ο οποίος μελετούσε τον Πλανήτη Χ, και του Gene Schumacher, επιστήμονα της NASA και ειδικό στην πλανητική γεωλογία, μετά από ένα τροχαίο ατύχημα. Οι στάχτες του εκτοξεύτηκαν στο έξω διάστημα από έναν δορυφόρο της NASA ως «έκφραση σεβασμού».

Ο κρυφός πόλεμος για τον έλεγχο της ανθρώπινης συνειδητότητας μέσω της παρέμβασης στο ανθρώπινο DNA είναι ένα από τα αγαπημένα θέματα γύρω από την επέμβαση της επιστήμης, μέσω μιας ελεγχόμενης επιστημονικής ελίτ, στον σχεδιασμό της κοινωνίας του μέλλοντος. Όποιος δεν επιδοκιμάζει αυτά τα σχέδια, ή, καλύτερα, όποιος επιστήμονας επιλέγει σήμερα να εργάζεται για μια επιστήμη με κοινωνική ευθύνη, τίθεται αυτόματα στο περιθώριο με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό.

Βέβαια, οι επιστήμονες-ερευνητές και οι επιστημονικές συναντήσεις τους δεν χαρακτηρίζονται από αιτήματα μαζικής πολιτικής αντίστασης, πολύ λιγότερο από καλέσματα για ενεργό δράση και σαμποτάζ.

Το Παγκόσμιο Κράτος (World State) είναι το πρωταρχικό περιβάλλον του δυστοπικού μυθιστορήματος του Χάξλεϋ. Στο εν λόγω μυθιστόρημα, το Παγκόσμιο Κράτος είναι μια ενιαία κυβέρνηση που διοικεί ολόκληρο τον πλανήτη, με λίγες απομονωμένες εξαιρέσεις. Σύμφωνα με το μυθιστόρημα, στην ευγονική, καταναλωτική κοινωνία του Χάξλεϋ, η επιστήμη υπαγορεύει απολύτως τις ζωές των ανθρώπων.

Υπάρχουν πολλές ενδιαφέρουσες συγκρίσεις με το σήμερα, αλλά η πιο αποκαλυπτική είναι η χρήση των μέσων ενημέρωσης στον ρόλο της υπνοπαιδείας στο μυθιστόρημα. Βομβαρδιζόμαστε με πληροφορίες, κυρίως από την τηλεόραση, και πολύ λίγοι από εμάς κάνουν τον κόπο να εξετάσουν τι είναι γεγονός, τι είναι άποψη και τι είναι απλώς ασυναρτησίες. Το ίντερνετ περιπλέκει κι άλλο το πρόβλημα: υπάρχει τόση πολλή πληροφόρηση που γίνεται ουσιαστικά αδύνατον να ξέρουμε τι πιστεύουμε… οπότε ίσως να ελεγχόμαστε ευκολότερα πλέον.

Όπως επισημαίνει ο Eric Davis στο βιβλίο του Techgnosis (Εκδ. Αρχέτυπο, 2001), η συλλογή πληροφοριών προσδιορίζει τον πολιτισμό με τον ίδιο τρόπο που η συλλογή τροφής προσδιόριζε τις νομαδικές κοινότητες. Ο πληροφοριακός μυστικισμός ενισχύθηκε σημαντικά από τις βιολογικές έρευνες μετά την αποκρυπτογράφηση του γενετικού κώδικα. Το DNA χρίστηκε πληροφοριακό-βιολογικό σύστημα, αν και οι γενετικές διαδικασίες επηρεάζονται από μια σειρά περιβαλλοντικών κοινωνικών και άλλων συνθηκών για τις οποίες δεν γνωρίζουμε πολλά ακόμα.

«Ο αναλογικός κόσμος είναι προσκολλημένος στα αυλάκια της ψυχής –ζεστά, κυματιστά, φθαρμένα από τα σκασίματα και τις γρατζουνιές της υλικής ιστορίας. Ο ψηφιακός κόσμος ενεργοποιεί την ψυχρή μήτρα του πνεύματος φωτεινή, αφηρημένη, περισσότερο κώδικας παρά σωματικότητα», κατά τον Davis.

Αυτή η υπερβολική εστίαση στον «κώδικα της ζωής» και η ανησυχητική υιοθέτηση της γενετικής μηχανικής οδηγεί σε μια τεχνοθεοκρατία που αντικατοπτρίζει τα βαθύτερα σχέδια των ελίτ της παγκοσμιοποίησης.

Δεν είναι τυχαίο, όπως λέει ο Davis, ότι πολλοί σκληροπυρηνικοί γενετιστές επικαλούνται συχνά μεταφορές από την Βίβλο και την Τορά όταν μιλούν για την επιστήμη τους. Μήπως κι ο Κοπέρνικος, όταν τοποθετούσε τον Ήλιο στο κέντρο των τροχιών των πλανητών, δεν προέβαινε σε μια πράξη ερμητικής πίστης στον Ήλιο-Βασιλιά του Corpus Hermeticum; Ή ο ίδιος ο μεγάλος Νεύτων, ιδρυτής της μοντέρνας Ουράνιας Μηχανικής, δεν ήταν ένας θεοφώτιστος τρελλός της Αλχημείας;

Ο φιλόσοφος Μπέρτραντ Ράσσελ, μέλος της βρετανικής Φαβιανής μυστικής εταιρείας, στην οποία μετείχαν γόνοι τραπεζικών δυναστειών, υπέρμαχος της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης όπως και ο συγγραφέας Herbert George Wells, είχε προβλέψει: «Η επιστήμη θα μελετηθεί επιμελώς, θα περιορισθεί αυστηρά προς όφελος της κυβερνώσας τάξης. Οι μάζες δεν θα επιτρέπεται να γνωρίζουν πώς διαμορφώθηκαν τα πιστεύω τους». Με άλλα λόγια, το κοινό δεν θα επιτρέπεται να γνωρίζει πώς επηρεάστηκαν επιστημονικά τα πιστεύω και οι απόψεις του από την εξουσία ώστε να σκέπτεται με έναν συγκεκριμένο τρόπο.

«Οι συνηθισμένοι άνδρες και γυναίκες αναμένεται να γίνουν άτομα πειθήνια, εργατικά, συνεπή, ασταθή και ικανοποιημένα με τον εαυτό τους. Από τις ιδιότητες αυτές, ίσως η πιο σημαντική να είναι η αίσθηση του ικανοποιημένου. Για να δημιουργηθεί αυτή, πρέπει να συνεργασθούν όλες οι έρευνες ψυχανάλυσης, μπηχαβιορισμού και βιοχημείας».

Στο Brave New World Revisited, ο Άλντους Χάξλεϋ προσδιόρισε πιο περιεκτικά αυτό το επιστημολογικό καρτέλ που ελέγχει η ελίτ:

Οι παλαιότεροι δικτάτορες έπεσαν επειδή δεν μπορούσαν ποτέ να δώσουν στους υπηκόους τους αρκετό ψωμί, αρκετά θεάματα, αρκετά θαύματα και μυστήρια.

Κάτω από μια επιστημονική δικτατορία, η μόρφωση θα λειτουργήσει πραγματικά έτσι ώστε οι περισσότεροι άνδρες και γυναίκες να μεγαλώσουν αγαπώντας την υποτέλειά τους και να μην ονειρευθούν ποτέ να εξεγερθούν. Έτσι φαίνεται ότι δεν υπάρχει σοβαρός λόγος να ανατραπεί ποτέ μια απόλυτη επιστημονική δικτατορία (Χάξλεϋ, Brave New World Revisited).

Αυτός είναι ο τελικός αντικειμενικός στόχος της ελίτ: μια ολιγαρχία που νομιμοποιείται από αυθαίρετα χρισμένους ερμηνευτές της «γνώσης» ή, με τα λόγια του Χάξλεϋ, από μια «επιστημονική δικτατορία».

Πώς άρχισε η «επιστημονική δικτατορία» μετά τον 20^ο αιώνα; Σε παλαιότερες ιστορικές περιόδους, η άρχουσα τάξη ήλεγχε τις μάζες μέσω των μυστηριακών συστημάτων πίστης, ειδικά μέσω της λατρείας του Ήλιου. Όμως, όλα αυτά άλλαξαν. Στο Saucers of the Illuminati, ο Jim Keith τεκμηριώνει την μετακίνηση από την θεοκρατία του Ηλίου στην θεοκρατία της «επιστήμης».

Καθώς η λατρεία του Ήλιου ή της Σελήνης άρχισε να χάνει έδαφος, έσπευσαν οι «επιστήμονες» να το καλύψουν. Σύμφωνα με την προπαγάνδα τους, οι φυσικοί νόμοι του σύμπαντος ήταν οι υπέρτατοι αιτιολογικοί παράγοντες και, φυσικά, αυτούς τους φυσικούς νόμους μόνο η επιστημονική ελίτ μπορούσε να τους κατανοήσει (Keith, Saucers of Illuminati).

Μετά τον Διαφωτισμό και την εποχή της επιστημονικής επανάστασης, οι ιδέες των διανοουμένων, συμβαδίζοντας με τα πιστεύω των Ελευθεροτεκτόνων, συγκρότησαν τον εκκοσμικευμένο σύγχρονο δυτικό πολιτισμό, ο οποίος απλώθηκε σταδιακά σε πλανητικό επίπεδο. Στην ουσία, η αντικληρική δράση των μασονικών στοών συνέβαλε στο πάντρεμα του γνωστικού αποκρυφισμού με τον τεχνολογικό μοντερνισμό. Σήμερα, η novus ordo seclorum, η Νέα Παγκόσμια Τάξη, στηρίζεται σε μια παρόμοια μυστικιστική αρχιτεκτονική του κυβερνοχώρου.

Ο Phillip Collins στο βιβλίο του «The Ascendancy of Scientific Dictatorship» εξηγεί πώς από την εποχή του Διαφωτισμού ξεκίνησε η κυριαρχική επιρροή της επιστήμης, καθώς οι διάφορες στοές και εταιρείες πήραν τον έλεγχο της επιστήμης και καθόρισαν τις αντιλήψεις μας σχετικά με την φύση της πραγματικότητας.

«Η άρχουσα τάξη απέκτησε τον έλεγχο της επιστήμης και την χρησιμοποίησε ως ένα “επιστημολογικό όπλο” κατά των μαζών».

Μετά το τέλος του Μεσαίωνα, όταν άρχιζε η σύγχρονη ιστορία, η δομή της θρησκευτικής εξουσίας αντικαταστάθηκε σταδιακά από μια δεσποτεία των γνωστών επιστημονικών «επιτελείων».

Είναι ανάγκη να γίνει κατανοητό ότι αυτός ο σύγχρονος θεσμός γνώσης είναι μια μορφή μυστικισμού όπως οι θρησκευτικοί πρόδρομοί του. Η σύγχρονη επιστήμη βασίζεται στον εμπειρισμό, την αντίληψη ότι κάθε γνώση παράγεται αποκλειστικά μέσω των αισθήσεων. Όμως, η αποκλειστικά εμπειρική προσέγγιση εξορίζει την αιτία στο βασίλειο της μεταφυσικής φαντασίας.

Ο Αυστριακός φιλόσοφος Paul Feyerabend (1924-1994), απαξιώνοντας την επιστήμη και την τεχνοκρατική αντίληψη ως τον μοναδικό παράγοντα γνώσης, έδειξε ότι η επιστήμη είναι μια ανθρώπινη δραστηριότητα, όπως και μια πληθώρα άλλες. Προκύπτει και υπηρετεί, συγχρόνως, ένα συγκεκριμένο πλαίσιο παραδοχών που συγκροτούν την κοινή συνείδηση μιας δεδομένης ομάδας ανθρώπων, μέσα σε ένα συγκεκριμένο πρότυπο ζωής.

Επομένως, δεν έχει καμμιά προνομιακή σχέση για την αληθή γνώση των πραγμάτων ούτε πρέπει να την δεχόμαστε ως πιο αυθεντική από μια πλειάδα άλλων μορφών γνώσης, π.χ.: ποίηση, ενόραση, μυστικισμός. Σε μια ελεύθερη κοινωνία ανθρώπων, λέει ο Feyerabend, όπου η γνώση θα είναι, πραγματικά, δημόσιο αγαθό ανοικτό σε όλους, δεν θα πρέπει οι εκπαιδευτικοί θεσμοί και τα ιδρύματα να ποδηγετούν την έρευνα προς μια θεωρητική κατεύθυνση και ένα κοσμοείδωλο.

Έτσι λειτουργεί σήμερα η επίσημη προπαγάνδα στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης και η χρησιμοποίηση των πολιτικών και μυστικών μηχανισμών του νεοταξικού διευθυντηρίου για τον επηρεασμό της ανθρώπινης συνείδησης.

Από την τεχνική της διαφήμισης φαίνεται να προκύπτει ότι στην μεγάλη πλειοψηφία της ανθρωπότητας οποιαδήποτε πρόταση θα έχει αποδοχή αν επαναληφθεί πολλές φορές και με κατάλληλο τρόπο ώστε να εντυπωθεί στην μνήμη. Τα περισσότερα πράγματα τα πιστεύουμε επειδή νομίζουμε ότι επιβεβαιώθηκαν χωρίς να θυμόμαστε πού ή γιατί, οπότε δεν είμαστε σε θέση να κρίνουμε αν η επιβεβαίωση έγινε από άνθρωπο του οποίου το εισόδημα θα αυξανόταν από αυτό και δεν στηρίχθηκε από καμμιά απόδειξη» (π.χ.: πώς ο Αλ Γκορ επωφελείται από την προπαγάνδα ότι το διοξείδιο του άνθρακα ρυθμίζει την θερμοκρασία της γης).

Ένα από τα μεγαλύτερα παραδείγματα επιστημονικής χειραγώγησης της κοινωνίας μας είναι η συζήτηση περί υπερθέρμανσης του πλανήτη, η οποία, αν και παραμένει ακόμα ανεπιβεβαίωτη, συνεχίζει σκανδαλωδώς να στηρίζεται απ’ όλους τους οικονομικούς και προπαγανδιστικούς μηχανισμούς που ελέγχουν οι ελίτ της παγκοσμιοποίησης.

Η ελεύθερη έρευνα στην επιστήμη έχει σχεδόν τελειώσει αφού οι μεμονωμένοι επιστήμονες έχουν αμελητέα δύναμη μέσα στο σύστημα. Οι ισχυρές πολιτικές ή εμπορικές δυνάμεις μπορεί να έχουν στήσει κρυφά και εκ των άνωθεν πρόγραμμα για την επιστήμη. Οι ερευνητές διαμορφώνουν τα πρότζεκτ τους με βάση τα χρηματοδοτικά προγράμματα, τα πανεπιστήμια κάνουν τις προσλήψεις τους με γνώμονα αυτά και κάθε πείραμα σχεδιάζεται προσεκτικά ώστε να μπορεί να διεκδικήσει με επιτυχία την επόμενη χρηματοδότηση, παρουσιάζοντας επιθυμητά στους χορηγούς αποτελέσματα.

Όπως στα κοινωνικά ζητήματα ο απόλυτος ρόλος των «ειδικών» τεχνοκρατών αποδείχτηκε καταστροφικός σε όλους τους τομείς –οικονομία, παιδεία κ.ά.- και γι’ αυτό χρειάζεται η αυτόνομη δράση των πολιτών, το ίδιο και η ανάδειξη της επιστήμης σε απόλυτο θεσμό γίνεται συστατικό ενός συστήματος κοινωνικού καταναγκασμού.

Ο προσανατολισμός μονομερώς της επιστημονικής έρευνας σε θεωρίες που είναι αρεστές στις ελίτ (π.χ. Θεωρία του Χάους, Global Warming κλπ) γίνεται δια της οικονομικής επιχορήγησης των πανεπιστημίων και ερευνητικών ιδρυμάτων. Όμως, αυτή η δραστηριότητα, από κοινωνικά αδέσμευτη σκοπιά, θα έπρεπε να επιβλέπεται από επιτροπές πολιτών και λαϊκές συνελεύσεις.

Το αν τελικά η επιστήμη, που από την φύση της είναι η πιο μεταβλητή ανθρώπινη ενασχόληση, θα συνταυτισθεί με τις φωτεινές δυνάμεις της λύτρωσης ή θα γίνει μια μαύρη υλική δύναμη στα χέρια των νεοταξικών ελίτ, είναι περισσότερο ένας πολιτικός αγώνας με πολλές φάσεις κι όχι μια απλή επιστημονική διαμάχη.

*[Δημοσιεύθηκε στο Hellenic Nexus τ.82, Φεβρουάριος 2014]